Μια ματιά… στην Κατάθλιψη

Βάρος πίεση στο κεφάλι το σώμα, την ανάσα. Όσο μεγαλώνει το βάρος τόσο πιέζει τον άνθρωπο προς τα κάτω. Όσο θεωρούμαι αμελητέο το βάρος ή υπερεκτιμάμε τις δυνατότητές μας τόσο ο κίνδυνος να μας ισοπεδώσει αυξάνεται. Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις η επικοινωνία με την εαυτό μοιάζει παραμελημένη, απαξιωτική. Για τίποτα δεν είμαι καλός, η οικογένεια μου με εμπιστεύτηκε και εγώ δεν κάνω τίποτα. Θυσία θέλω να γίνω για τους ανθρώπους που αγαπώ και δεν τα καταφέρνω, θέλω να τους δω να χαμογελάνε και δεν τα καταφέρνω. Είμαι άξιος της μοίρας μου. Ας αφεθώ στον αέναο στροβιλισμό της μη χρησιμότητάς μου.

Ένας από τους εσωτερικούς διαλόγους που μπορεί να συναντήσουμε σε ανθρώπους με καταθλιπτικά βιώματα είναι ο παρακάτω: «Προσπαθώ πάντα να ικανοποιώ τους άλλους, αυτούς που σέβομαι, εκτιμώ αλλά και τους άλλους αυτούς που ξέρω λιγότερο, όμως ποτέ δεν είναι αρκετό. Ένα ευχαριστώ αν μου απευθύνουν θα μου ήταν αρκετό, έστω και για λίγο. Ένα μπράβο αν μου έλεγαν θα με ξεκούραζε, έστω και για λίγο».

Το μυστικό θα έλεγα δεν είναι οι προσδοκίες των άλλων σε σχέση με εσένα αλλά το πώς εσύ σημασιοδοτείς αυτά που λένε. Τα πνευμόνια σου χρειάζονται οξυγόνο αν δεν βρεις οξυγόνο δύσκολα θα βρεθεί κάποιος να σου το προσφέρει όταν εσύ το χρειάζεσαι περισσότερο. Το οξυγόνο βρίσκεται παντού στην γη επέτρεψε στον οργανισμό σου να αναπνεύσει, δώσε τον χρόνο να το κάνει, αξίωσε από τον εαυτό σου λίγη ηρεμία. Το οξυγόνο σου είναι ενδεχομένως η στάση που θα επιλέξεις απέναντι στον εαυτό σου. Όσο φροντίζεις, ικανοποιείς τις ανάγκες σου, επενδύεις την ενέργειά σου, με πολύ σεβασμό, στον εαυτό σου οι πιθανότητες να οξυγονώνεσαι καλύτερα αυξάνονται.

Ίσως η επίγνωση ότι ήμασταν ιδιαίτερα επικριτικοί, σκληροί με τον εαυτό μας μπορεί να είναι μία αρχή. Ίσως η παραδοχή ότι είμαστε άνθρωποι φτιαγμένοι από σάρκα και οστά μας να είναι ένα δεύτερο βήμα που θα μας επιτρέψει να κάνουμε επαφή με τις ικανότητες και τα συναισθήματά μας. Ακούγεται αδύνατο να πραγματοποιηθεί, σίγουρα δεν είναι εύκολο, αλλά πολύ συνάνθρωποί μας φροντίζουν να μας υπενθυμίζουν ότι δεν είναι ακατόρθωτο. Κάποιες φορές χρειάζεται να τολμήσουμε για να επιφέρουμε μία αλλαγή. Απ΄όσο γνωρίζω δεν υπάρχει κανένα δικαστήριο που θα ενοχοποιούσε την ανθρώπινη θέληση να υποστηρίξει το άτομο. Ίσως αυτό να μας έδινε την απαραίτητη ενέργεια και ώθηση να συνεχίσουμε να προσπαθούμε με πολύ σεβασμό, για τον εαυτό μας.