(οι σκέψεις που γίνονται λόγος)
Ο καθένας από εμάς επιλέγει να συμπορευτεί στην ζωή του με ένα άλλο άνθρωπο για διαφορετικούς προσωπικούς λόγους. Κάποιοι από αυτούς τους λόγους μπορεί να είναι ο έρωτας, η αγάπη, η συναισθηματική ασφάλεια, η ολοκλήρωση (και οι δύο ενώνονται εις σάρκα μία), η οικονομική ασφάλεια, η επιθυμία για παιδιά κτλ. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι σκέφτονται στο ξεκίνημα ότι η επιλογή τους είναι η καλύτερη δυνατή την συγκεκριμένη εκείνη χρονική στιγμή.
Η πορεία του ζευγαριού είναι μία συνεχής διαδικασία εξέλιξης ωρίμανσης των δυο μελών που την απαρτίζουν. Η πορεία αυτή εμπεριέχει χαρά, θλίψη, συμβιβασμούς, διαφωνίες, επαναπροσδιορισμό αναγκών προσωπική εξέλιξη. Όλα αυτά τα συναντάμε στο ζευγάρι, μαζί και τα προβλήματά του.
Τα προβλήματα τα φαντάζομαι όπως τον σκόπελο στη θάλασσα ο οποίος δεν έχει ακόμα χαρτογραφηθεί με κίνδυνο όταν θα πέσεις επάνω του να κινδυνεύει όλο το καράβι. Γι’ αυτό χρειάζεται μία συνεχή χαρτογράφηση των προσωπικών αναγκών και των αναγκών του ζευγαριού ώστε να μην βρεθούν προ απροόπτου και σκοντάψουν σε σκόπελο. Όταν μία φορά γίνει αναγνώριση των εμποδίων που έρχονται στο ζευγάρι τότε θα είναι ενδεχομένως και πιο εύκολο για τα άτομα να τον αποφύγουν. Συνήθως καταφέρνουμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες αξιοποιώντας τις ικανότητες που έχουμε.
Για να μπορέσει το ζευγάρι να αξιοποιήσει τις ικανότητες που έχει θα πρέπει αρχικά να αναγνωρίσει τα εμπόδια τι είναι αυτό που τους προβληματίζει και κατόπιν να εστιάσει στους τρόπους που θα το οδηγήσουν σε πιο ήρεμα νερά. Αυτή η διαδικασία προϋποθέτει τη συμμετοχή και των δύο μελών σε μία γόνιμη διαδικασία, φαντάζει πολύ δύσκολο να ξεπεραστούν τα εμπόδια μoνομερώς δηλαδή από την προσπάθεια του ενός. Η επικοινωνία, ο καταμερισμός των ρόλων και των ευθυνών, ο σεβασμός και η αναγνώριση του άλλου, η έκφραση των συναισθημάτων είναι σημαντικές προϋποθέσεις για την ευημερία του ζευγαριού.
Αν τα παραπάνω απουσιάζουν μάλλον αυτό δεν συνέβη ξαφνικά και απότομα αλλά σταδιακά. Γι’ αυτό καλό θα ήταν όταν υπάρχει πρόβλημα να μπορούμε να δούμε την συνολική πορεία του ζευγαριού σε βάθος χρόνου εστιάζοντας την προσοχή μας στον χρόνο και στο χώρο όπου πρωτοεμφανίστηκαν τα σημάδια της μη κοινής πορείας. Μαζί με τα προηγούμενα συνεκτιμούμε και αυτά που το ζευγάρι δημιούργησε μαζί όλο αυτό το διάστημα που είναι μαζί. Πως τα κατάφερε, τι ήταν αυτό που τους έκανε να συμπορευτούν τόσο καιρό μαζί, πως κατάφερναν να επικοινωνούν όταν δεν υπήρχαν προβλήματα;
Μέσα από την εμπειρία μου έχω δει ότι μια σχέση για να είναι λειτουργική σε βάθος χρόνου απαιτείται συνεχή δουλειά. Όταν προσπαθούν και οι δύο, όταν μπορούν να κοιτάξουν αυτά που έχουν προσφέρει σε βάθος χρόνου ο ένας στον άλλο, όταν αντιλαμβάνονται ότι η σχέση τους ήταν επιλογή και όχι ένα τυχαίο γεγονός, όταν υπάρχουν συναισθήματα και όχι συνήθεια τότε ίσως μπορέσουν να ξαναδημιουργήσουν τις προϋποθέσεις εκείνες που είναι σημαντικές για την ζωή του ζευγαριού.