(οι σκέψεις που γίνονται λόγος)
Οι περισσότεροι αν όχι όλοι μας καλούμαστε από πολύ νωρίς να ανταπεξέλθουμε στο αίτημα να είμαστε οι καλύτεροι. Οι γονείς ζητάνε από το παιδί να είναι ο μαθητής με τους καλύτερους δυνατούς βαθμούς, να περάσει στο πανεπιστήμιο και να τελειώσει στην ώρα του. Ο ενήλικας σε κάθε επαγγελματική του δραστηριότητα τόσο στον ιδιωτικό όσο στο δημόσιο χώρο αλλά και ως ελεύθερος επαγγελματίας απαιτεί από τον να εαυτό του να είναι καλός στη δουλειά του, όταν αυτή η απαίτηση γιγαντώνεται και μας κυριεύει σε μεγάλο βαθμό φαίνεται να συνάδει και με αύξηση του άγχους.
Οι προσωπικές φιλοδοξίες πιέζουν, η οικογένεια πιέζει, ο εργοδότης πιέζει, η δουλειά πιέζει. Όλα φαίνεται να ζητάνε ικανοποίηση με μοναδικό αποδεκτό αποτέλεσμα την επιτυχία, όπως ο καθένας την εννοεί. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν τα παραπάνω έχουν σημασία σε όλους αλλά μέσα από την δουλειά μου έχω δει ότι όλα τα παραπάνω μπορεί να είναι πολύ πιεστικά και να μας δίνουν ενίοτε μια αίσθηση ασφυξίας.
Το άγχος για υψηλές επιδόσεις και για αποτελεσματικότητα φαίνεται πολλές φορές να βαραίνει τους ώμους στερώντας μας ευελιξία και την δυνατότητα μετακίνησης από μία θέση που μας εγκλωβίζει σε μία άλλη θέση που μας απελευθερώνει. Εκεί όπου η ψυχική και σωματική ευεξία μεγαλώνει.
Η αίσθηση του καθήκοντος, η υπευθυνότητα, η αφοσίωση στους στόχους είναι ποιοτικά χαρακτηριστικά του κάθε ατόμου. Η παρουσία τους θα συνεχίσει να υφίσταται με ή χωρίς την εμφάνιση του άγχους. Ίσως το να δίναμε μεγαλύτερη έμφαση σε αυτά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που έχουμε να μας ήταν πιο χρήσιμο και να μας βοηθούσε να λειτουργήσουμε καλυτέρα με λιγότερα άγχος και τα ίδια αν όχι καλύτερα αποτελέσματα. Επίσης θα ήθελα να πω ότι κατά την γνώμη μου δεν φαίνεται το άγχος να συνδέεται με υψηλές επιδόσεις και αποτελέσματα στη δουλειά δηλαδή κανείς δεν μας εγγυάται ότι άμα ζορίσουμε τον εαυτό μας, τον εξωθήσουμε στα άκρα, τα αποτελέσματα θα είναι καλύτερα από τα αναμενόμενα.
Αν σκεφτούμε ότι το σώμα και η ψυχή είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μπορούμε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο στρέφοντας την προσοχή στο σώμα μας. Πως αντιδρά το σώμα όταν έχουμε άγχος; τι στάση έχει το σώμα μας όταν κάτι μας αγχώνει; Το σώμα μας θα μπορούσε να μας δώσει ενδείξεις, ενδεχομένως για το πόσο ικανοποιημένοι είμαστε με τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις στην δουλειά και θα μπορούσε να είναι η αφετηρία για μικρές αλλαγές.
Δηλαδή αν βλέπουμε ότι έχουμε μία στάση σώματος που δεν μας αρέσει και μας κουράζει π.χ. γερμένοι ωμοί, κεφάλι προσανατολισμένο στο έδαφος, αυτό μπορούμε να το αλλάξουμε. Το κριτήριο είναι η προσωπική ικανοποίηση που μπορεί να νιώσει ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Σηκώνω το κεφάλι μου και αμέσως ο χώρος αντίληψης διευρύνεται. Ισιώνω τους ώμους μου και έχω μια αίσθηση ότι το σώμα μου είναι σε αρμονία.
Συγχρόνως, η επαφή με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά μας , η επίγνωση των δυνατοτήτων μας που στο πρόσφατο παρελθόν μας οδήγησαν σε επιτυχίες είναι σημαντικά αποθέματα. Τα ψυχικά αυτά αποθέματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πυξίδα εσωτερικής ηρεμίας και ικανοποίησης βοηθώντας μας να είμαστε πιο αποτελεσματικοί στον εργασιακό χώρο.
Παπαδόπουλος Θεμιστοκλής