(οι σκέψεις που γίνονται λόγος)
Όλοι μας θα θέλαμε να είχαμε την δυνατότητα να αλλάξουμε κάποιες δύσκολες και επώδυνες καταστάσεις από το παρελθόν. Κάποιες φορές μονολογώντας ευχόμαστε να είχαμε ένα μαγικό ραβδί που θα μας έδινε την δυνατότητα να αλλάξουμε αποφάσεις που είχαμε πάρει πριν καιρό. Αυτό μάλλον είναι αδύνατον.
Τα παραμύθια μας αφηγούνται για μάγους, νεράιδες, ξωτικά που με το άγγιγμα τους ή με το άγγιγμα ενός μαγικού ραβδιού επιφέρουν μια τεράστια αλλαγή στη ζωή τους. Ο πρίγκιπας με ένα του φιλί έδωσε ζωή στη χιονάτη, η σταχτοπούτα χάρη στο μαγικό ραβδί της καλής νονάς της έγινε πριγκίπισσα για κάποιες ώρες.
Στα κόμικς βλέπουμε τους (σούπερ) ήρωες που χάρη στις υπεράνθρωπες δυνατότητές τους βοηθάνε τους ανθρώπους να νικήσουν το κακό επιφέροντας μια νέα ισορροπία και δικαιοσύνη, μέχρι την στιγμή που θα κληθούν ξανά για να αντιμετωπίσουν μια νέα πρόκληση.
Μπορούμε με καλή οργάνωση, καθαρό μυαλό και στόχους να διαμορφώσουμε το παρόν. Θέλει δηλαδή καλό σχεδιασμό, οργάνωση και εφαρμογή από πριν ώστε να μην χρειάζεται να απαιτούμε από τον εαυτό μας το ακατόρθωτο. Το να γυρίσουμε πίσω τον χρόνο είναι ουτοπικό, το να αναγνωρίσουμε που θέλουμε να κατευθυνθούμε μοιάζει πολύ πιο ρεαλιστικό.
Διευρύνουμε τα όρια μας, τολμάμε να επιφέρουμε κάποιες μικρές αλλαγές στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τις δράσεις μας. Στα δικά μου μάτια οι παραπάνω αφηγήσεις μπορούν να αξιοποιηθούν και να παράγουν αποτελέσματα. Ίσως όλα αυτά να μοιάζουν γραφικά και κοινότυπα άλλα μέσα από την εμπειρία μου έχω δει πως οι μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν και πως κάποια πράγματα κατακτώνται με δουλειά.
Η επίγνωση των δυνατοτήτων μας, ο συνειδητός προσανατολισμός προς την λύση του προβλήματος, η εισαγωγή μικρών διαφορών στην συμπεριφορά ή στις συνήθειες μας θα μπορούσαν να διευκολύνουν την διαδρομή προς την εξεύρεση μίας λύσης που ταιριάζει στο άτομο.
Γι’ αυτό θα ήθελα να σας προσκαλέσω να δείτε ο καθένας ξεχωριστά τον εαυτό του ως ένα άνθρωπο που αν τολμήσει μπορεί και να δημιουργήσει μία μαγική πόρτα στην ζωή του που θα είναι πάντα ανοιχτή όταν αυτός το θελήσει.
Παπαδόπουλος Θεμιστοκλής